Mundësia që të ekzistojnë forma jete aliene inteligjente, në gradë për të udhëtuar në hapësirë, është një pyetje që është bërë, pa paragjykime edhe nga Kisha.
Në 2002 u realizua një konferencë me dyer të mbyllura në Vatikan me titull: “OVNI, mes dyshimeve dhe sigurive”, në të cilën morën pjesë përfaqësues të CIFAS, Këshillit të Federatës të studimeve të avancuara, që mes të tjerash, merret dhe me UFOT. Konkluzionet nuk u përçuan më tej. Por një vit më parë në 1999, disa pohime të Monsignor Corrado Balduci kishin shkaktuar ilaritet, i cili deklaronte i bindur ekzistencën e qytetërimeve jashtëtokësore të afta për të reaguar dhe me ne.
Ndërsa vitin që shkoi, në Observatorin roman, At Jose Funes, drejtor i Specola, në Vatikan, mbështeste tezën që “ashtu siç ekziston një shumëllojshmëri krijesash në Tokë, mund të ekzistojnë edhe krijesa të tjera inteligjente të krijuara nga Zoti”. Më tej, shkon ish-astronauti Edgar Mitchel, njeriu i gjashtë që eci mbi Hënë. Së fundmi, gjatë një emisioni radiofonik amerikan, ka deklaruar që “planetin e kanë vizituar shumë krijesa, dhe fenomeni Ufo është i vërtetë, përsa ky fakt është mbajtur i fshehur nga qeveritë”. Nasa nuk i është bashkuar fjalëve të tij. Por, përsa e vërtetë mund të jetë, nga pikvështrimi teknik dhe shkencor një qytetërim i zhvilluar mund të kapërcejë universin?”. “Supozojmë që forma të tjera inteligjente jete kanë teknologjinë për të udhëtuar në hapësirë”, arsyeton astrofizikanti Galletta. “Duhet medoemos të llogarisë energjinë e shpenzuar për këtë qëllim”. Për të dërguar në hapësirë një shuttle (2400 ton) do të duhet një energji e konsumuar në një vit nga një qytet me 35 mijë banorë. “Për të dërguar një anije kozmike 1000 ton, do të duhej të përdorej e gjithë energjia e përdorur nga Italia në një vit. Një anije kozmike si ajo e Star Trek, për të mbërritur në Tokë nga qendra e Galaktikës, do të duhej të digjte të gjithë energjinë diellore të prodhuar në një orë. E përveç të tjerash do të merrte një kohë afro 326 mijë vjet”.
Kjo është e mjaftueshme për të cinurajuar të gjitha udhëtimet kozmike. Në fakt, Galeta vazhdon të pohojë: “Me procesin e viteve kilometrike, kontrolluar nga materia dhe antimateria, mund të nisësh një objekt me shpejtësi të afërt me atë të dritës, duke ulur gjatësinë e udhëtimit në kohë të konsiderueshme”.
I vetmi problem: për të vijuar me lëvizjet, anija kozmike aliene do të duhet të përshkojë çdo ditë një masë sa ajo e tokës. Pa llogaritur që për të prodhuar disa mikrogram antimaterie (si në Cern të Gjenevës) do të nevojitej një nxitës i grimcave me diametër kilometrik. E gjitha kjo do të ishte e pamundur, të paktën për ne. Po në rastin e një qytetërimi më të zhvilluar? “Ekziston mundësia teorike, parashikuar nga teoria e Ajnshtajnit, i harkimit të pëlhurës së hapësirës kohore: në këtë mënyrë 15 mijë vite dritë do të zhbëhehin. Janë të ashtuquajturat wormhole, anomali në hapësirë që do të funksiononin si rrugë të shkurtra. Një hipotezë, sigurisht. Por mbi këto ka edhe projekte të Nasa për eksplorimet ndëryjore”, tregon Bobolotti i Cun. Nëse Nasa po mendon, një agjensi hapësinore më të avancuar mund t’ja ketë dalë. Roberto Pinotti, sekretar i përgjithshëm i Cun dhe ekspert i fenomenit të Ufo-ve nuk ka dyshime: “Lëvizin me sisteme magnetike e hidrodinamike, dinamika e rrymave elektrike të vazhduara dhe anti gravitacionale.
Dhe sikur të ishin të mbështjella nga një jastëk i jonizuar që lejon spostimin në boshllëkun absolut ose në një rrymë me dendësi si uji”. Uji? “Po, sepse ato janë këtu prej kohësh. Nëpër oqeane, në pjesën më të madhe ende të paeksploruar. Nuk janë të deklaruara zyrtarisht, sepse e dinë që një kontakt masiv do të na trondiste nga pikëpamja psikologjike. Presin një moment në të cilin do të dimë të përballojmë këtë takim”. Absurde? Në fund, ashtu si kujtonte Mbretëresha e Bardhë tek Liza në Botën e Çudirave, të besosh në gjërat e pamundura nuk është e pamundur. Është vetëm çështje praktike.
