Amabsadorja franceze në Tiranë vjen në një rrëfim për festat e fundvitit, kujtimet e fëmijërisë së saj. Nuk harron të kujtojë ëmbëlsirën tradicionale që pëlqejnë francezët dhe më së shumti traditat festive që përcjell vendi i saj në raste të tilla. Si i kalojnë Krishlindjet dhe Vitin e Ri francezët? Krishtlindjet janë një festim familjar, një rast për të mbledhur të gjithë brezat me fëmijët në qendër të vëmendjes. Padyshim është një festim fetar, por shkon edhe përtej saj. Dhe sot shumë familje, të cilat nuk janë veçanërisht fetare apo nuk janë as të besimit kristian, i festojnë Krishtlindjet në një mënyrë a një tjetër. Festimet e Vitit të Ri zakonisht i dedikohen miqve dhe ato janë një rast për të dalë e për t’u argëtuar. Në Francë, ne kemi disa tradita Krishtlindjesh dhe ato ndryshojnë edhe nga njëri rajon në tjetrin. Për Vit të Ri, francezët mblidhen rreth Champs-Elysées dhe rrotull Kullës Eifel duke pritur numërimin mbrapsht dhe duke pirë shampanjë në rrugë… Cilat janë disa nga traditat rajonale të Krishtlindjeve që ju keni në Francë? Si të them, me modernizimin e jetës dhe mënyrës së komunikimit, çdo gjë ka tendencën të jetë pak a shumë e njëjtë kudo në vend. Por për shembull, mund të them se pema e Krishtlindjeve ka lindur si ide në rajonin e Alsace në shekullin e 16-të dhe në atë kohë në degët e pemës vareshin mollë të kuqe dhe rrathë prej buke si dekoracione të pemës. Deri së fundmi, Babagjyshi i Vitit të Ri vizitonte shtëpitë në Alsace jo Natën e Krishtlindjeve, por me datën 6 Dhjetor. Në Lion, ne kemi një festim të bukur që e zhvillojmë me datë 8 Dhjetor dhe ky është Festimi i Dritave (“Fête des Lumières”) që e merr frymëzimin nga Santa Lucia e Suedisë. Në Provans, zejtarët – mund të them edhe artistët- krijojnë figura të bukura që përfaqësojnë personazhe që janë fshatarë të profesioneve të lashta rreth Familjes Hyjnore. Figurat prej qeramike janë të dimensione të ndryshme dhe të lyera me bojë. Më e larta prej tyre është 20 ose 30 cm. Ato vishen me rroba të punuara me shtiza. Keku tradicional për Krishtlindje është një kek rulon që quhet “Trungu i Krishtlindjeve.” Ai i referohet trungjeve që fshatarët ruajnë për t’i djegur në oxhaqet e tyre Natën e Krishtlindjeve me qëllim që të jenë ngrohtë… Kur ishit një vajzë e vogël, çfarë prisnit nga Krishtlindjet dhe Viti i Ri? Si çdo fëmijë, isha shumë e emocionuar nga ideja se Plaku i Vitit të Ri do të vinte së bashku me dhuratat. Pritja përbën pjesën kryesore të të gëzimit të Krishtlindjeve së bashku me përgatitjen e kremtimeve, vendosjen e zbukurimeve, pemën e Vitit të Ri, blerjen e dhuratave për anëtarët e tjerë të familjes, gatimet e të tjera… Edhe pse, kuptimi i festimeve ndryshon kur rritesh, mendoj se kujtimet e Krishtlindjeve mbeten më të shtrenjtat nga fëmijëria. Dhuratat e përgatitura, shpesh edhe me koston e sakrificave të mëdha, janë si simboli i një dashurie të pakushtëzuar që prindërit dhe kushurinjtë ja dedikojnë fëmijëve Patjetër, fëmijët e kuptojnë këtë gjë vetëm kur ato rriten. Por, kjo lidhje është kaq e veçantë dhe kaq e rrallë në jetë, sa që ajo kthehet jo vetëm në një kujtim të çmuar, por edhe në një forcë për të ardhmen. Përse Krishlindjet festohen kaq shumë nëpër botë dhe jo vetëm nga familjet kristiane siç e nënvizuat edhe ju? Kjo mund të shpjegohet me arsyet historike. Krishtlindjet janë përcaktuar të festohen më 25 dhjetor, kështu ato konçidojnë me një festë edhe më të lashtë dhe më popullore që është gëzimi për solsticin dimëror, që është momenti kur netët fillojnë të shkurtohen dhe ditët të zgjaten. Është një simbol shumë i fuqishëm i shpresës dhe i ringjalljes. Shpirti i Krishtlindjeve është diçka universale. Është një periudhë e privilegjuar, kur secili nga ne ndihet një burrë më i mirë, një grua më e mirë apo edhe një fëmijë më i mirë. Një periudhë kur tregon më shumë vëmendje ndaj të tjerëve dhe një përqëndrim më të madh rreth asaj çka është e rëndësishme ne jetë. Në këtë mënyrë, ndjejmë vogëlsinë e grindjeve dhe tërheqjen ndaj paqes dhe faljes. Tepria në interpretimin komercial të Krishtlindjeve paradoksalisht ndihmon në të kuptuarin e këtij fakti. Dashuria e vërtetë është një pasqyrim i dashurisë së Shpëtimtarit. Në dhjetor të secilit vit ne e quajmë atë shpirti i Krishtlindjes. Ju mund ta dëgjoni atë. Ju mund ta shihni atë. Ju mund ta ndieni atë. Le ta bëjmë Krishtlindjen të ketë kuptim dhe qëllim të vërtetë. Nuk është vetëm xhingël dhe fjongo, veç nëse e kemi bërë të tillë në jetën tonë. Krishtlindja është shpirti i të dhënit pa mendimin për të marrë. Është lumturi sepse ne shohim gëzim te njerëzit. Është të harrosh vetveten dhe të gjesh kohë për të tjerët. *Rudina Hoxha “Shekulli”“Dhuratat e Fundvitit, simbol i një dashurie të pakushtëzuar”
Amabsadorja franceze në Tiranë vjen në një rrëfim për festat e fundvitit, kujtimet e fëmijërisë së saj. Nuk harron të kujtojë ëmbëlsirën tradicionale që pëlqejnë francezët dhe më së shumti traditat festive që përcjell vendi i saj në raste të tilla. Si i kalojnë Krishlindjet dhe Vitin e Ri francezët? Krishtlindjet janë një festim familjar, një rast për të mbledhur të gjithë brezat me fëmijët në qendër të vëmendjes. Padyshim është një festim fetar, por shkon edhe përtej saj. Dhe sot shumë familje, të cilat nuk janë veçanërisht fetare apo nuk janë as të besimit kristian, i festojnë Krishtlindjet në një mënyrë a një tjetër. Festimet e Vitit të Ri zakonisht i dedikohen miqve dhe ato janë një rast për të dalë e për t’u argëtuar. Në Francë, ne kemi disa tradita Krishtlindjesh dhe ato ndryshojnë edhe nga njëri rajon në tjetrin. Për Vit të Ri, francezët mblidhen rreth Champs-Elysées dhe rrotull Kullës Eifel duke pritur numërimin mbrapsht dhe duke pirë shampanjë në rrugë… Cilat janë disa nga traditat rajonale të Krishtlindjeve që ju keni në Francë? Si të them, me modernizimin e jetës dhe mënyrës së komunikimit, çdo gjë ka tendencën të jetë pak a shumë e njëjtë kudo në vend. Por për shembull, mund të them se pema e Krishtlindjeve ka lindur si ide në rajonin e Alsace në shekullin e 16-të dhe në atë kohë në degët e pemës vareshin mollë të kuqe dhe rrathë prej buke si dekoracione të pemës. Deri së fundmi, Babagjyshi i Vitit të Ri vizitonte shtëpitë në Alsace jo Natën e Krishtlindjeve, por me datën 6 Dhjetor. Në Lion, ne kemi një festim të bukur që e zhvillojmë me datë 8 Dhjetor dhe ky është Festimi i Dritave (“Fête des Lumières”) që e merr frymëzimin nga Santa Lucia e Suedisë. Në Provans, zejtarët – mund të them edhe artistët- krijojnë figura të bukura që përfaqësojnë personazhe që janë fshatarë të profesioneve të lashta rreth Familjes Hyjnore. Figurat prej qeramike janë të dimensione të ndryshme dhe të lyera me bojë. Më e larta prej tyre është 20 ose 30 cm. Ato vishen me rroba të punuara me shtiza. Keku tradicional për Krishtlindje është një kek rulon që quhet “Trungu i Krishtlindjeve.” Ai i referohet trungjeve që fshatarët ruajnë për t’i djegur në oxhaqet e tyre Natën e Krishtlindjeve me qëllim që të jenë ngrohtë… Kur ishit një vajzë e vogël, çfarë prisnit nga Krishtlindjet dhe Viti i Ri? Si çdo fëmijë, isha shumë e emocionuar nga ideja se Plaku i Vitit të Ri do të vinte së bashku me dhuratat. Pritja përbën pjesën kryesore të të gëzimit të Krishtlindjeve së bashku me përgatitjen e kremtimeve, vendosjen e zbukurimeve, pemën e Vitit të Ri, blerjen e dhuratave për anëtarët e tjerë të familjes, gatimet e të tjera… Edhe pse, kuptimi i festimeve ndryshon kur rritesh, mendoj se kujtimet e Krishtlindjeve mbeten më të shtrenjtat nga fëmijëria. Dhuratat e përgatitura, shpesh edhe me koston e sakrificave të mëdha, janë si simboli i një dashurie të pakushtëzuar që prindërit dhe kushurinjtë ja dedikojnë fëmijëve Patjetër, fëmijët e kuptojnë këtë gjë vetëm kur ato rriten. Por, kjo lidhje është kaq e veçantë dhe kaq e rrallë në jetë, sa që ajo kthehet jo vetëm në një kujtim të çmuar, por edhe në një forcë për të ardhmen. Përse Krishlindjet festohen kaq shumë nëpër botë dhe jo vetëm nga familjet kristiane siç e nënvizuat edhe ju? Kjo mund të shpjegohet me arsyet historike. Krishtlindjet janë përcaktuar të festohen më 25 dhjetor, kështu ato konçidojnë me një festë edhe më të lashtë dhe më popullore që është gëzimi për solsticin dimëror, që është momenti kur netët fillojnë të shkurtohen dhe ditët të zgjaten. Është një simbol shumë i fuqishëm i shpresës dhe i ringjalljes. Shpirti i Krishtlindjeve është diçka universale. Është një periudhë e privilegjuar, kur secili nga ne ndihet një burrë më i mirë, një grua më e mirë apo edhe një fëmijë më i mirë. Një periudhë kur tregon më shumë vëmendje ndaj të tjerëve dhe një përqëndrim më të madh rreth asaj çka është e rëndësishme ne jetë. Në këtë mënyrë, ndjejmë vogëlsinë e grindjeve dhe tërheqjen ndaj paqes dhe faljes. Tepria në interpretimin komercial të Krishtlindjeve paradoksalisht ndihmon në të kuptuarin e këtij fakti. Dashuria e vërtetë është një pasqyrim i dashurisë së Shpëtimtarit. Në dhjetor të secilit vit ne e quajmë atë shpirti i Krishtlindjes. Ju mund ta dëgjoni atë. Ju mund ta shihni atë. Ju mund ta ndieni atë. Le ta bëjmë Krishtlindjen të ketë kuptim dhe qëllim të vërtetë. Nuk është vetëm xhingël dhe fjongo, veç nëse e kemi bërë të tillë në jetën tonë. Krishtlindja është shpirti i të dhënit pa mendimin për të marrë. Është lumturi sepse ne shohim gëzim te njerëzit. Është të harrosh vetveten dhe të gjesh kohë për të tjerët. *Rudina Hoxha “Shekulli”
