Një studim i ri, për llogari të Komisionit Europian, është hartuar nga Instituti Lituan i politikave të administrimit publik. Ky studim e vë theksin te problematikat, që shoqërojnë fëmijët e dalë nga emigracioni në vendet e BE-së, duke analizuar disa prej këtyre modeleve, që aktualisht aplikohen në vende të ndryshme të Unionit Europian. Komisioni, propozon një investim më efikas kryesisht mbi edukimin, me synim aftësimin dhe kualifikimin e të rinjve, përballë tregut të punës.
Ky studim ka konstatuar, se, risku i ndarjeve dhe regjistrimeve në shkollat, që kanë më pak të ardhura, janë më të larta për fëmijët e emigrantëve. Si pasojë dhe rezultatet e tyre shkollore, janë më te dobëta dhe probabiliteti, se, ato do ta braktisin shkollën para kohe, është i lartë. Studimi i kryer, propozon që shtetet anëtare të vënë në jetë masa shoqërimi edukative të shënjestruar për fëmijët e emigrantëve, kryesisht prezencën e profesorëve të specializuar dhe pjesëmarrjen sistematike të prindërve dhe të komuniteteve, për të përmirësuar integrimin e fëmijëve.
Studimi ka kaluar në filtër, politikat kombëtare në mbështetje të integrimit të fëmijëve të emigrantëve të sapoardhur, në 15 vendet që së fundmi, kanë pritur flukse të larta emigracioni : Austri, Belgjikë (komuniteti flamand) Republika Çeke, Qipro, Danimarkë, Francë, Gjermani, Greqi, Irlandë, Itali, Luksemburg, Holandë, Norvegji, Suedi dhe Angli. Studimi tregon, se, vendet që kanë modelin më të mirë, janë Danimarkë, Suedi dhe Angli, sepse ato bazohen mbi ofertën e një shoqërimi të veçantë dhe akordojnë një nivel të arsyeshëm autonomie sistemit shkollor. Vendet e tjera, kanë tendencë ti përqendrojnë përpjekjet e tyre, në një nga aspektet e sipërpërmendura dhe nuk arrijnë rezultate të mira, në fushën e përfshirjes së fëmijëve të emigrantëve.
Komisioneria Europiane, e ngarkuar për çështjet e edukimit, kulturës dhe rinisë, u shpreh në mbështetje të politikave jo-diferencuese dhe sugjeroi që të bëhet ç’është e mundur në bashkëpunim me prindërit dhe mësuesit që fëmijët vendas, të ndihmojnë në një përafrim, me fëmijët e emigrantëve , në mënyrë që të parandalojmë që në një të ardhme, kjo kategori të zhytet në varfëri dhe në papunësi.
Analiza e këtij studimi, e vë theksin mbi rëndësinë e autonomisë së shkollave, mbi një përqasje përfshirëse në fushën e shoqërimit edukativ ndaj fëmijëve të sapo mbërritur në vend, duke përfshirë mbështetjen gjuhësore dhe shkollore, përgatitjen e prindërve dhe të komunitetit dhe mbi edukimin ndërkulturor.
Studimi thekson, se, në shumicën e vendeve, shkollat ose janë të fokusuara vetëm në ndjekjen e orientimeve kombëtare dhe thithjes së fondeve, ose përkundrazi nuk kanë autonominë e nevojshme, për të adaptuar shoqërimin e nevojave individuale dhe rregullimin e politikave kombëtare sipas kushteve lokale.
Studimi dallon 5 modele të sistemit të shoqërimit edukativ:
Danimarkë, Suedi:
Ky model, propozon një shoqërim të vazhdueshëm në fushat më të rëndësishme për përfshirjen e fëmijëve emigrantë të sapoardhur: mbështetje gjuhësore, mbështetje shkollore, pjesëmarrje prindërore, edukim ndërkulturor dhe mjedisor pritës.
Itali, Greqi, Qipro:
Sistemi karakterizohet nga një përqasje problematike dhe të pasigurt, të shoqërimit të propozuar. Politikat nuk janë gjithmonë të qarta, me burime të pamjaftueshme, apo të vëna në jetë në mënyrë efikase. Mësuesit, prindërit dhe komunitetet lokale, janë të përqendruar tek vetja e tyre.
Belgjikë, Austri
Modeli i shoqërimit kompensues. Ky model përfshin të gjitha tipet e politikave të shoqërimit, me një mësim të vazhdueshëm të gjuhës së vendit pritës, por një mbështetje shkollore të dobët dhe sisteme përcaktimi përshtatjeje dhe shpërndarjeje të parakohshme, nëpër grupe niveli. Ky model është kompensues, në kuptimin që ai synon më tepër të korrigjojë diferencat, sesa atakimin në vonesën fillestare.
Irlandë
Modeli përmban karakteristika dhe politika edukative ndërkulturore të mirë-zhvilluara. Lidhja midis shkollës, prindërve dhe komunitetit lokal është sistematik, megjithëse edukimi ndërkulturor është i mirë integruar në programet shkollore dhe i inkurajuar në jetën e përditshme shkollore. Mbështetja gjuhësore, nuk qëndron në thelbin e këtij modeli.
Francë , Luksemburg
Modeli i centralizuar i shoqërimit në fillimin shkollor. Ky model është i përqendruar mbi fëmijët e emigrantëve dhe ofertën e një shoqërizimi shkollor. Programet e shoqërizimit të përcaktuara për fëmijët në vështirësi, janë shumë mirë të zhvilluara, si edhe mbështetja gjuhësore dhe sensibilizimi i prindërve.
Ky studim i pavarur, është realizuar për llogari të Komisionit Europian, nga instituti Lituan i politikave të administrimit publik.
Në kuadrin e strategjisë për punën dhe zhvillimin, BE inkurajon shtetet anëtare të investojnë kryesisht mbi edukimin, me synim aftësimin dhe kualifikimin e të rinjve, përballë tregut të punës.
Përqindja e emigracionit në BE, thuajse është trefishuar që prej vitit 1960. Edukimi dhe fëmijët e emigrantëve, janë një element i rëndësishëm, siç e dëshmon fakti, se, për vitin shkollor 2009/2010, 17,6% të nxënësve të regjistruar në shkollat austriake, nuk e kishin gjuhën gjermane, gjuhën e nënës dhe se në Greqi, përqindja e nxënësve të huaj, në shkollat fillore dhe në gjimnaz ka kaluar nga 7,3% në 12% përgjatë pesë viteve të fundit.
